Op LinkedIn had ik een discussie over het ‘scoren van likes’. Dat zou geen doel op zich kunnen zijn. In dit artikel schrijf ik waarom ik daar heel anders over denk.
Het is zaterdagmiddag en ik loop door een drukke winkelstraat. Volgens mij is heel Nederland vandaag eropuit getrokken om te gaan shoppen.
In een optocht loop ik door de straat, langs alle winkeltjes. Waar zal ik eens naar binnen gaan? Waar voel ik me welkom? Waar hebben ze de spullen die ik nodig heb? Heb ik überhaupt wel iets nodig?
Iedere winkel doet zijn best om de aandacht van passanten te trekken. Ieder op zijn manier. De een doet het met een irritante propper. De ander heeft een knappe dame ingehuurd die flyers uitdeelt en weer een ander heeft een bord met een grappige tekst op straat gezet.
Iedereen doet zijn best om de aandacht van het winkelend publiek te trekken. Om leuk gevonden te worden.
Als ik echt iets nodig heb, dan stap ik ergens binnen. Maar soms, dan weet een winkel op zo’n manier de aandacht te trekken dat ik toch wel heel nieuwsgierig wordt en even moet gaan kijken. En dan doe je het als ondernemer toch heel goed.
Eenmaal binnen, is het aan de winkelier om mijn aandacht vast te houden en om mij te overtuigen van een aankoop.
Online doen we precies hetzelfde
In een uur gebeurt er ontzettend veel online. De drukke winkelstraat valt in het niet bij het verkeer dat online langs alle verschillende platformen komt.
En met z’n allen doen we ons best om op te vallen tussen dat verkeer. Ieder op zijn manier en op zijn favoriete platform.
Als ik online iets post, of dat nu voor mezelf, Brand New Journey of voor een klant is, dan wil ik dat zoveel mogelijk mensen het zien. En om dat voor elkaar te krijgen ben ik overgeleverd aan de techniek die achter de verschillende platformen zit.
De algoritmes achter de Facebooks en LinkedIns van deze wereld zijn natuurlijk een goed bewaard geheim, maar volgens mij werken ze als volgt:
Punten voor likes
Voor het gemak ga ik er even vanuit dat LinkedIn (en hetzelfde geldt voor Facebook, Twitter en Instagram) werkt met een soort puntensysteem.
Laten we zeggen dat het algoritme van LinkedIn als volgt werkt:
- Iemand reageert op jouw update: +1 punt
- Iemand deelt jouw update: +1 punt
- Iemand liked jouw update: +1 punt
- Iemand liked een reactie op jouw update: +1 punt
- Iemand reageert op een reactie op jouw update: +1 punt
Laten we eens kijken naar een voorbeeld:
Zoals je ziet zijn er geen likes, geen reacties, helemaal niets. 0 punten dus.
En als we dat vergelijken met deze update van mij:
Dan hebben we hier:
- 145 likes > +145 punten
- 6 reacties > +6 punten
- 3 reacties op reacties > +3 punten
- 8 likes op reacties > +8 punten
Totaal: 162 punten
Met als doel om de gebruikers een zo actief mogelijke timeline voor te schotelen, welke update denk jij dat LinkedIn het liefst laat zien?
Precies! De tweede, met 162 punten.
Wil je gezien worden? Dan heb je likes nodig
Of reacties. Of shares. De algoritmes dwingen jou om likes te verzamelen. Je kunt je kop wel in het zand steken en zeggen dat het niet om de likes gaat, maar die vlieger gaat niet meer op.
Oké, toegegeven. Misschien is het scoren van likes niet het doel, maar eerder een middel om het doel te behalen: bereik genereren met jouw berichten. Zorgen dat mensen jouw berichten lezen. Dat ze jouw winkel zien in de drukke winkelstraat en dat ze uiteindelijk binnen komen kijken.
Nog even een kleine disclaimer
Ik wil nogmaals benadrukken dat het puntensysteem waar ik het over heb, waarschijnlijk niet precies zo werkt. Maar het zal wel volgens hetzelfde principe werken.
Met dat in je achterhoofd hoop ik dat ik iets beter duidelijk heb kunnen maken hoe het werkt. Je moet leuk gevonden worden, mensen moeten over je praten als je gezien wilt worden. Zo werkt het nu eenmaal.
Ik vind het niet erg, het past bij mijn manier van communiceren.